Τα 20+1 καλύτερα πράγματα να κάνεις στην Κύπρο
(Αφιερωμένο σε όλους τους υπέροχους ανθρώπους που γνώρισα – και ξαναγνώρισα – κατά την διάρκεια των έξη προηγουμένων μηνών)
Έζησα έξη μήνες στην Μεγαλόννησο, έξη μήνες που μόλις έφτασαν στο τέλος τους.
Κοιτάζοντας πίσω, κάποτε (συνηθέστερα) μου φαίνεται σαν να διήρκεσαν έξη χρόνια και κάποτε σαν να διήρκεσαν έξη μέρες.
Ο λόγος είναι ότι πέρασα πανέμορφα.
Γνώρισα υπέροχο και πολύ ιδιαίτερο κόσμο, μυήθηκα στα μυστήρια της «Κυπροσύνης», όργωσα το νησί απ’ άκρη σ’ άκρη, έφαγα κι ήπια εξαιρετικά, βίωσα με αγαλλίαση τους μικρούς, τοπικούς, σουρεαλισμούς της καθημερινότητας, εμπνεύστηκα όσο ποτέ, τα βρήκα με τον εαυτό μου όσο ποτέ και ένιωσα πιο άνετα απ’ όσο έχω νιώσει σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, συμπεριλαμβανομένης, πιθανόν, και της γενέτειρας και λίκνου μου, της πόλεως των Αθηνών.
Έτσι, τώρα που η διαμονή μου έφτασε – προς ώρας – στο τέλος της, αισθάνομαι ότι το να γράψω έναν απολογισμό ως φόρο τιμής στο χρυσοπράσινο κόσμημα της Ανατολικής Μεσογείου είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω.
Και αποφάσισα ο απολογισμός αυτός να λάβει την μορφή λίστας: μιας λίστας με τα κορυφαία (20+1) πράγματα που έκανα κατά την διάρκεια της παραμονής μου στο νησί και ως εκ τούτου τα κορυφαία πράγματα που θα σου πρότεινα να κάνεις κι εσύ, αναγνώστη μου, αν ποτέ ο δρόμος σου σε φέρει στην Κύπρο.
Οπότε, χωρίς περαιτέρω εισαγωγές και φιοριτούρες… ας αρχίσει η παρουσίαση…!
. . .
- Να διασχίσεις μια φορά ολόκληρο το Γραμμικό Πάρκο της Λευκωσίας
Σε διαβεβαιώ, αναγνώστη μου, ότι αν και έχω επισκεφθεί μπόλικα διάσημα πάρκα σε πολλά μέρη ανά την υφήλιο, τέτοιο πάρκο σαν το Γραμμικό της Λευκωσίας (a.k.a. Λευκής Πόλης) δεν έχω ξαναματαδεί. Είναι μια μακρόστενη όαση, η οποία εκτείνεται για 14 χιλιόμετρα, παράλληλα με το ξεδίπλωμα της κοίτης του Πεδιαίου Ποταμού, απ’ τον Δημοτικό Κήπο, σχεδόν στην Πράσινη Γραμμή, έως την Λακατάμεια, στα νοτιοδυτικά προάστια της πόλης, και είναι εξαιρετικά καλοφροντισμένο, ιδιαζόντως ευπαρουσίαστο και αναπάντεχα ονειρικό. Είναι πραγματικά μεγάλο κατόρθωμα για μια πόλη σαν την Λευκωσία, που ταλανίζεται απ’ την αναπόφευκτη λειψυδρία και ξεραΐλα, να διαθέτει έναν τόσο μοναδικό πνεύμονα πρασίνου. Για να εκτιμηθεί όπως του πρέπει, του αξίζει να περπατηθεί μία κι έξω – θα πρότεινα δε στον επίδοξο διαβάτη / δρομέα που θα το διέσχιζε ολόκληρο, να ξεκινούσε μια ώρα πριν το σούρουπο ώστε να ολοκληρώσει την διαδρομή του αφού η νύχτα έχει πέσει και τα φώτα έχουν ανάψει. Μαγεία!
- Να φας Κυπριακό μεζέ, στον Ζανέττο ή στο Κουλτουριάρικο
Α, εδώ είμαστε! Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος απ’ το να εισαχθείς και να εντρυφήσεις στα μυστήρια της Κυπριακής κουζίνας απ’ το να δοκιμάσεις τον Κυπριακό μεζέ. Πρόκειται για ένα προκαθορισμένο μενού που σερβίρουν οι περισσότερες παραδοσιακές ταβέρνες του νησιού και το οποίο αποτελείται από αλλεπάλληλα μικρά – υποτίθεται – πιάτα με ντόπιες λιχουδιές, όπως σεφταλιά, χαλούμι, λουκάνικο, σουβλάκι, σαλάτες, ταχίνι, μανιτάρια, πουργούρι, καραόλους, ραβιόλες, κολοκυθάκια, και δεν συμμαζεύεται. Ό,τι και να γίνει, όση αυστηρή νηστεία / αποχή απ’ το φαγητό κι αν έχεις επιχειρήσει να κάνεις πριν αφεθείς σε αυτόν τον γαστριμαργικά υπέροχο, μα και ανελέητο, χείμαρρο, θα σκάσεις, είναι δεδομένο… Δοκίμασα τον μεζέ σε πολλά εστιατόρια του νησιού, και τις περισσότερες φορές ήταν εξαιρετικός, ωστόσο πουθενά δεν ήταν καλύτερος από δύο μέρη: τον δικαίως διάσημο, σε ντόπιους και τουρίστες, «Ζανέττο» στην Παλιά Πόλη της Λευκωσίας, ο οποίος αποτελεί την ιδανική εισαγωγή στην Κυπριακή κουζίνα για τον οποιονδήποτε, και το αχανές «Κουλτουριάρικο» στο χωριό Μοσφιλωτή, καμιά 25αριά χιλιόμετρα από Λευκωσία στον δρόμο προς Λεμεσό, που είναι πάντα φίσκα, με φοβερά ετερόκλητο κόσμο και με αυθεντικό – σε καμία περίπτωση επιτηδευμένο – κέφι.
- Να απολαύσεις ένα λουκούλλειο γεύμα σ’ ένα απ’ τα καλύτερα νέα εστιατόρια του νησιού, το Dionysus Mansion στην Λεμεσό
Και στην Κύπρο, όπως και παντού στον δυτικό, τουλάχιστον, κόσμο εδώ που τα λέμε, έχουν ξεφυτρώσει τα τελευταία χρόνια σαν μανιτάρια, πολλά καινούρια εστιατόρια που σερβίρουν δημιουργική ή «πειραγμένη» ντόπια κουζίνα. Και, αναπόφευκτα, τα περισσότερα απ’ αυτά, είναι όλο φρου-φρου κι αρώματα, όλο τουπέ και δηθενιές, κι από ουσία μηδέν εις το πηλίκον ή, τέλος πάντων, λίγα πράγματα. Όμως, υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις. Που αν και η διαδικασία της αναζήτησής τους είναι πάντοτε επίπονη και συχνά αποβαίνει άκαρπη για τον μερακλή καλοφαγά, τις λίγες φορές που ευοδώνεται, αποζημιώνει όλες τις προηγούμενες σκιαμαχίες του με τους απατηλούς αντικατοπτρισμούς της «ποιοτικής κουζίνας» στην έρημο των ελεεινών και τρισάθλιων γαστρονομικών πειραματισμών. Μια τέτοια φωτεινή εξαίρεση σε αυτόν τον δυσάρεστο κανόνα, αποτελεί το Dionysus Mansion που στεγάζεται στην, με πολύ προσεγμένο τρόπο φροντισμένη, έπαυλη της παλιάς «Ανωτέρας» της Λεμεσού. Οι άνθρωποι που το τρέχουν φαίνεται πως γνωρίζουν πολύ καλά πώς να στήσουν ένα τέτοιο εστιατόριο: καμία έκπτωση όσον αφορά τα βασικά (πρώτες ύλες, εξυπηρέτηση, επικέντρωση στον κάθε πελάτη και τις ανάγκες του), προσοχή στην λεπτομέρεια και προσθήκη στρατηγικά μελετημένων και όχι υπερβολικών πινελιών που κάνουν την διαφορά (αναφέρομαι στους ελεγχόμενους πειραματισμούς της κουζίνας, στην παρουσίαση των πιάτων, στην διακόσμηση του χώρου, ακόμα και στην μουσική υποβάθρου). Εκ των ων ουκ άνευ για όποιον άνθρωπο ένα απολαυστικό και περιποιημένο δείπνο ιεραρχείται ψηλά στην λίστα των, ευ ζην, προτεραιοτήτων του.
- Να βολτάρεις στο λιμάνι, στην παλιά πόλη και στο κάστρο της Κερύνειας
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις; Ναι και όχι… Το παλιό Βενετσιάνικο λιμάνι της Κερύνειας, μικρό και κουκλίστικο, στο πρότυπο του αντίστοιχου παλιού λιμανιού του Ρεθύμνου διατηρεί κάτι σημαντικό απ’ την ατμοσφαιρικότητα που θα το χαρακτήριζε και τους προηγούμενους αιώνες, παρά την αναπόφευκτη ασέλγεια που έχουν επιτελέσει πάνω του ο χρόνος και τα, κακόγουστα ως επί το πλείστον, τουρκομπαρόκ τουριστομάγαζα. Είναι σίγουρο πάντως πως το εκτιμά καλύτερα κανείς αντικρίζοντάς το από τις ψηλές επάλξεις του φανταστικά διατηρημένου κι επιβλητικού κάστρου της Κερύνειας. Εντωμεταξύ, και τα στενά της παλιάς πόλης, όπισθεν του παλιού λιμανιού, προσφέρονται για μια σύντομη περιήγηση στο ένδοξο παρελθόν της Κερύνειας κι, επιπλέον, επιτρέπουν μια γρήγορη, αλλά χορταστική, ματιά – ιδιαίτερα αν σε πετύχουν στην πιο ονειροπαρμένη σου φάση, αναγνώστη μου – σε μια παράλληλη μαγική διάσταση, όπου το πάνω χέρι το έχουν η κουτάλα του μάγειρα και του δρυΐδη, παρά ο μπαλτάς του χασάπη και του στρατιώτη. Κι ο νοών νοείτω…
5. Να περιηγηθείς στο Αβαείο του Μπελαπαΐς
… κατά προτίμηση μια φωτερή, καθάρια, ανοιξιάτικη μέρα, ώστε, καθώς περπατάς στους κήπους και στο εσωτερικό του, εξαιρετικά διατηρημένου, Αβαείου, να έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις την θέα της Κερύνειας και των παραπλησίων αυτής παραλίων, αλλά και της Μεσογείου, μέχρι και τις νότιες ακτές της Μικρασιατικής ενδοχώρας. Έτσι, δηλαδή, για να θυμηθείς ότι δεν βρίσκεσαι στο Γκρήνουιτς, στο Μπορντώ ή στην Χαϊδελβέργη ή μάλλον για να διαπιστώσεις πως θα έμοιαζαν τα Αβαεία που απαντώνται συχνότατα σε τέτοια μέρη, αν ήταν ενταγμένα σε ένα αρχετυπικά ονειρικό μεσογειακό τοπίο…
- Να διασχίσεις ολόκληρη την χερσόνησο της Καρπασίας φτάνοντας ως το Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα
Θα χρειαστεί να οπλιστείς με υπομονή και να φροντίσεις ώστε η παρατηρητικότητά σου να παραμένει διαρκώς οξυμμένη προκειμένου να κατορθώσεις να πραγματοποιήσεις την εν λόγω εξόρμηση με επιτυχία, αλλά αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω. Μεταξύ άλλων, θα διασχίσεις λιβάδια κάπως απόκοσμα, με ξεχωριστή κι αναπάντεχη χλωρίδα και πανίδα (γεια σας προστατευόμενα και άκρως τολμηρά γαϊδουράκια!), θα μαγευτείς από μία απ’ τις πιο όμορφες κι εντυπωσιακές παραλίες του νησιού (σ’ εσένα μιλάω, Golden Beach!) και θα νιώσεις – και θα είσαι! – αληθινός ακρίτας προσκυνητής, όταν φτάσεις στο Μοναστήρι του Απόστολου Ανδρέα, σχεδόν στο ακρότατο σημείο του νησιού. Ιδανικά, αν το κάνεις, αφιέρωσε μια ολόκληρη ημέρα. Είναι ένα ξεχωριστό ταξίδι, που δεν επιτρέπεται να καταναλωθεί με, τους δυστυχώς ταιριαστούς για την εποχή μας, φαστ-φουντοειδείς τουριστικούς ρυθμούς.
- Να αναστενάξεις καθώς περπατάς στα στενά και στα τείχη της παλιάς πόλης της Αμμοχώστου
Ν’ αναστενάξεις όχι μόνο λόγω της ομορφιάς των εκκλησιών / τζαμιών της, όχι μόνο υποκλινόμενος στην μεγαλοπρέπεια των τειχών της, όχι μόνο από τις γλυκές και σοροπιαστές λιχουδιές του ζαχαροπλαστείου του Petek, όχι μόνο καθώς φαντάζεσαι ότι είσαι ο σαιξπηρικός ήρωας Οθέλλος μέσα στο ολόδικό σου κάστρο, μα κυρίως λόγω της αίσθησης του βάρους της ζωντανής κι εκτυλισσόμενης εδώ και αιώνες ιστορίας του μέρους. Ν’ αναστενάξεις, για ν’ αντέξεις την αδιόρθωτη ανισορροπία της ύπαρξης, που σε τέτοια μέρη ανθίζει – δηλαδή, ζιζανιοβολεί – εντελώς ατίθαση κι ανεξέλεγκτη.
- Να μεθύσεις από τα χρώματα, τα αρώματα και το εμφανές κι υπόρρητο μεγαλείο των αρχαιολογικών χώρων της Νέας Σαλαμίνας και του Κουρίου
Εκπληκτικά μεγαλοπρεπείς κι ασυνήθιστα καλοδιατηρημένοι, οι αρχαιολογικοί χώροι της Νέας Σαλαμίνας και του Κουρίου σε ικετεύουν να τους επισκεφθείς και να τους περιηγηθείς με την άνεσή σου για να σε τυλίξουν στην υπερχιλιετή ατμόσφαιρά τους και να σε κάνουν μέτοχο της διαρκώς αναβλύζουσας μυσταγωγίας τους, της ακατάβλητης και της αείποτε υπέρλαμπρης, εκθαμβωτικής, καταλυτικής. Το αποκορύφωμα: η θέα από το αρχαίο θέατρο του Κουρίου κάτω προς την πανέμορφη ακτογραμμή δυτικά της Λεμεσού και το βάδισμα τριγύρω από την κιονόστρωτη αυλή του Γυμνασίου της Νέας Σαλαμίνος… Μαγεία, της οποίας η μεθεκτική απόλαυση φτάνει στο ζενίθ της για αμφότερους τους αρχαιολογικούς χώρους κατά το ύστερο φθινόπωρο ή / και την πρώιμη άνοιξη.
- Ν’ ατενίσεις λαίμαργα την απίστευτη θέα από τις αετοφωλιές των κάστρων της Καντάρας και του Αγίου Ιλαρίωνα
Η ανάβαση στα υψηλότερα σημεία και των δύο μικρών καστροπολιτειών είναι αναμφίβολα αρκετά κοπιώδης κι επίπονη, ωστόσο αξίζει να το επιχειρήσεις, αναγνώστη μου (απλώς απόφυγε να το κάνεις αν η μέρα είναι βροχερή ή ομιχλώδης ή αν, τέλος πάντων, οι αέρηδες την έχουν δει θυελλώδεις). Τα δυο αυτά μέρη προσφέρουν, σε συνδυασμό, μια ανεπανάληπτη θέα που καλύπτει ολόκληρη το βόρειο κομμάτι της Κύπρου, από την Μόρφου μέχρι και την απόληξη της χερσονήσου της Καρπασίας, στο Μοναστήρι του Αγίου Ανδρέου και, αν η μέρα είναι αρκετά καθαρή, σου επιτρέπει να διακρίνεις μέχρι και τα νότια παράλια της Μικρασιατικής ενδοχώρας. Οι όροι «ανοιχτοί ορίζοντες» και «ανοίγουν τα μάτια σου» βρίσκουν την δικαίωσή τους κι εμπλουτίζουν έτι περαιτέρω το περιεχόμενό τους από την κορυφή των δύο αυτών ταλαιπωρημένων μα σίγουρα άκρως υπερήφανων κάστρων.
- Να περπατήσεις σ’ ένα απ’ τα πολλά μονοπάτια της φύσης του Ακάμα ή του όρους Τρόοδος
Για να χαρείς την Κυπριακή φύση και να εκπλαγείς από την εντυπωσιακή ποικιλία του Κυπριακού οικοβιοσυστήματος. Φρόντισε να διαθέσεις αρκετό χρόνο και ιδανικά να συνοδεύεσαι από κάποιον ντόπιο γνώστη της διαδρομής στην οποία θα κινηθείς, προτού προγραμματίσεις την εξόρμησή σου. Και αν τα βρεις μπαστούνια στην διαδρομή, μην πτοηθείς: σκέψου τις ζιβανίες και τις λιχουδιές που σε περιμένουν στο ταβερνάκι που θα γευματίσεις μετά το πέρας της διαδρομής σου κι εφοδιάσου με το απαραίτητο και κρίσιμο έξτρα πακέτο ενέργειας που χρειάζεσαι.
- Να επισκεφθείς τουλάχιστον μία απ’ τις μυσταγωγικά μεγαλοπρεπείς παμπάλαιες Βυζαντινές εκκλησίες στο Τρόοδος
Μην το παραλείψεις, αναγνώστη μου. Πρόκειται για 10 εκκλησίες ηλικίας περίπου 1000 ετών, όλες σχεδόν χτισμένες σε σημεία υπέροχης φυσικής ομορφιάς και τις οποίες τις χαρακτηρίζει η ίδια χαρακτηριστική τεχνοτροπία τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό τους. Οι δε τοιχογραφίες τους και η εν γένει ατμόσφαιρα εντός τους είναι βέβαιο πως θα προκαλούσαν κατάνυξη ακόμα και στον πιο φανατικά άθεο. Άσε που οι διαδρομές που θα οδηγήσεις, μέσα στο βουνό και μέσα στην φύση, για να φτάσεις μέχρι την κάθε μία από αυτές τις εκκλησίες, αξίζουν από μόνες τους το να μπεις στην διαδικασία εξερεύνησης κι εντοπισμού τους. Παρεμπιπτόντως, στο ανέφερα ότι, όντας στην Κύπρο, είναι εκ των ων ουκ άνευ το να οδηγήσεις; Κι αν δεν έχεις οδηγήσει δεξιοτίμονο αυτοκίνητο / από την αριστερή πλευρά του δρόμου, τόσο το καλύτερο: σου παρέχεται ευκαιρία μοναδική ν’ αποκτήσεις και ν’ αναπτύξεις μια δεξιότητα άκρως χρήσιμη!!!
- Να νιώσεις σαν Φλοριντιανός ή Καλιφορνέζος της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς σουλατσάρεις νωχελικά στην παραλιακή προμενάδα της Λεμεσού
Ό, τι κι αν λένε – κι όσο δίκιο κι αν έχουν που το λένε – για την ισοπεδωτική και χωρίς ιδιαίτερη ψυχή υπερανάπτυξη του παραλιακού μετώπου της Λεμεσούπολης – a.k.a. Αγίας Πετρούπολης των Θερμών Θαλασσών – το γεγονός δεν αλλάζει: ο παραλιακός της περίπατος, έτσι όπως έχει πλέον διαμορφωθεί, κατατάσσεται ανάμεσα στους ωραιότερους τουλάχιστον της Ευρώπης, εάν όχι και του κόσμου. Φοίνικες, ζογκλέρ, ρόλλερσκέιτερς, ερωτευμένα ζευγάρια, οικογένειες, καλλιτέχνες του δρόμου, πλανόδιοι πωλητές, Ρώσοι και ντόπιοι ολογάρχες και πατρίκιοι και πληβείοι – όσοι, τέλος πάντων, εκ των τελευταίων υπάρχουν στην Λεμεσό – σουλατσάρουν και ποδηλατούν αμέριμνοι, κι επί χιλιόμετρα, κατά μήκος της θάλασσας, απολαμβάνοντας το διακριτικό και ανακουφιστικό χάιδεμα των φοινικόδεντρων που επιβλέπουν τα πάντα, ωσάν διακριτικοί και καλοκάγαθοι επικυρίαρχοι. Ο περίπατος αυτός, δε, ενδείκνυται για όλες τις ημέρες και όλες τις ώρες (ΟΚ, ίσως με εξαίρεση τα μεσημέρια των καυτών καλοκαιρινών ημερών, οπότε και δεν ενδείκνυται το να κάνεις πολλά πράγματα στην Κύπρο, γενικώς).
- Να αφήσεις να σου μιλήσει στην ψυχή η ιδιότροπη μα πανέμορφη φύση του Κάβο Γκρέκο καθώς και του ακρωτηρίου του Κορμακίτη
… Για το πρώτο, κατά προτίμηση, εκείνη την εποχή, στις αρχές της Άνοιξης όταν μεθάς απ’ τα χρώματα, τα’ αρώματα, τους ήχους, το φως του ήλιου και την θέα απ’ το νοτιοανατολικότερο άκρο της Ευρώπης, για να μην ξεχνιόμαστε… Μαγεία!
Για το δεύτερο, το βορειδυτικότερο άκρο της νήσου, οποτεδήποτε… Πρόκειται για ένα μέρος απίστευτα άγριας ομορφιάς – υπό συνθήκες, το τοπίο παίρνει μια άκρως σεληνιακή ή αρειανή (εννοώ τον πλανήτη) χροιά – που σε κάνει να νιώθεις ότι έχεις φτάσει στην άκρη του κόσμου… Αλλά, και τί γαλήνη, τί αίσθηση ένωσης κι ενότητας με το φυσικό περιβάλλον θα νιώσεις καθώς στέκεσαι εκεί, αφήνοντας τον αέρα να σου μαστιγώνει το πρόσωπο κι ακούγοντας τον ατίθασο, μα και συνάμα καθησυχαστικό, αχό των κυμάτων… Προτεινόμενη ώρα επίσκεψης: πριν το σούρουπο.
- Να κολυμπήσεις στο Fig Tree Bay του Πρωταρά ή στο Nissi Beach της Αγίας Νάπας, αφού πρώτα κάνεις ένα πέρασμα απ’ το μοναστήρι της τελευταίας
Απίστευτη ποιότητα νερών κι απίστευτα εύκολη προσβασιμότητα και στις δύο παραλίες της Νοτιοανατολικής Κύπρου (και δεν είναι τυχαίο, φυσικά, που το Fig Tree Bay συστηματικά συγκαταλέγεται ανάμεσα στις καλύτερες παραλίες στον κόσμο). Το δε εκπληκτικό είναι πως, σχεδόν, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου σου επιτρέπεται να απολαύσεις το μπάνιο σου σε αυτές τις δύο παραλίες, χωρίς να διατρέχεις τον κίνδυνο μετατροπής σε… παγοκολώνα. Αξίζει, δε, πριν βουτήξεις να επισκεφθείς το κατανυκτικό και πανέμορφο μοναστήρι, το οποίο βρίσκεται σουρεαλιστικά τοποθετημένο στην καρδιά της Αγίας Νάπας – σουρεαλιστικά, υπό την έννοια ότι ο εν λόγω ιερός ναός της χριστιανοσύνης, περικλείεται ασφυκτικά από τους ναούς της νυχτερινής ακολασίας της πάλαι ποτέ, αν και η αίγλη της ακόμα διατηρείται, «Ιμπίζα της Ανατολικής Μεσογείου».
- Να νιώσεις σαν ήρωας σε μυθιστόρημα ηρωικής φαντασίας καθώς περιηγείσαι στους Τάφους των Βασιλέων στην Πάφο
Είναι σίγουρο ότι οι Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, οι Φριτζ Λάιμπερ και οι Ρόμπερτ Χάουαρντ αυτού του κόσμου θα αγαλλίαζαν εξ αφορμής της απλής θέας – πόσο μάλλον της ολοκληρωμένης περιήγησης σε – των παραθαλάσσιων Τάφων των Βασιλέων, στην άκρη της Κάτω Πάφου. Υποβλητική ατμόσφαιρα, διάχυτη μεγαλοπρέπεια – παρά την μεσολάβηση τόσων αιώνων και την αναπόφευκτη φθοροποιό επίδραση των φυσικών και ανθρώπινων, ακούσιων κι εκούσιων, παρεμβάσεων – και μια διαρκής υπόμνηση μιας κάποιας – ενοχλητικής, καθησυχαστικής ή… και τα δύο – εκκρεμότητας να πλανάται στον αέρα. Μια εκκρεμότητα που άπαξ και εισερχόταν σε ενεργό διαδικασία… τακτοποιήσεως – ο νοών νοείτω… – θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο: «Η ολόλαμπρη μέρα των Ζωντανών Νεκρών»… Συνίσταται η επίσκεψή σου να λάβει χώρα κάποια συννεφιασμένη μέρα, προκειμένου ο αντίκτυπος του χώρου στον ψυχισμό σου να κορυφωθεί. Εντωμεταξύ, ο καθαυτό αρχαιολογικός χώρος της Πάφου, στην καρδιά της Κάτω Πάφου, είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ένας από τους πιο καλοδιατηρημένους κι εντυπωσιακούς αρχαιολογικούς χώρους της Ευρώπης – έχει τύχει να επισκεφθώ τους περισσότερους εξ αυτών, κι επομένως ομιλώ, αναγνώστη μου, μετά λόγου γνώσεως…
- Να αφιερώσεις μισή, ή ακόμα καλύτερα ολόκληρη μέρα, για να περπατήσεις ολόκληρη την παλιά πόλη της Λευκωσίας
Η ολοήμερη περιήγηση στην παλιά πόλη της Λευκωσίας είναι εκ των ων ουκ άνευ για τον οποιονδήποτε επισκέπτη του νησιού. Είναι κάτι που δεν γίνεται να παραλείψεις, αναγνώστη μου. Τα επιβλητικά και εν πολλοίς καλοδιατηρημένα βενετσιάνικα τείχη, τα πλακόστρωτα δρομάκια και στενοσόκακα, οι πύλες με τα ονόματα των πόλεων προς την κατεύθυνση των οποίων κοιτούν (Πύλη Αμμοχώστου, Πύλη Πάφου, Πύλη Κερυνείας κτλ.), τα παλιά, γαλήνια, αριστοκρατικά και πανέμορφα πετρόχτιστα σπίτια κι αρχοντικά, τα πολλά έκτακτα μουσεία, η εντυπωσιακή ποικιλία των επιλογών για κορυφαίας ποιότητας (και για όλα τα γούστα!) φαγητό, ποτό, καφέ, διασκέδαση και άραγμα, οι απρόσμενες συναντήσεις στα δαιδαλώδη στενά της με λογιώ λογιώ καταστάσεις και ανθρώπους και, φυσικά, η διαρκής χαρά και σιγουριά του να περιστοιχίζεσαι από τις αληθινές βασίλισσες της Λευκής Πόλης (a.k.a. Λευκωσίας): τις γάτες της…!
- Να γίνεις φίλος με έναν τουλάχιστον ντόπιο
Δύσκολο; Όχι, καθόλου, εφόσον είσαι ανοιχτός και ανοιχτόμυαλος, επιδεικνύεις ειλικρινές – κι όχι ενοχλητικό ούτε αποικιοκρατικού τύπου – ενδιαφέρον κι έχεις μια σεβαστή αίσθηση του χιούμορ! Χρειάζεται; Ναι, αν μείνεις στο νησί για εύλογο χρονικό διάστημα – ας πούμε, πέραν του ενός μηνός – και αν θέλεις να εμβαθύνεις ή έστω να γνωρίσεις τον τρόπο ζωής των ντόπιων, τα ήθη κι έθιμα της καθημερινότητας (τα άλλα ήθη κι έθιμα τα ξέρουν ή τα μαθαίνουν εύκολα όλοι, ούτως ή άλλως), τις αποχρώσεις εκείνες, τόσο τις αδρές όσο και τις λεπτές, που συνθέτουν τα γυρίσματα ή τον κύκλο της ζωής στην Κύπρο. Αξίζει; Χα…! Αρκεί μόνο να πω το ότι αν το κατορθώσεις να κάνεις φίλο σου έναν ντόπιο, τότε και μόνο τότε θα απογειωθεί η εμπειρία από την διαμονή σου στην Κύπρο και θα γίνεις μέτοχος στην βαθύτερη ομορφιά και μαγεία της ιδιότροπης και τσαχπίνικης αυτής νήσου…!
- Να γιορτάσεις μια από τις μεγάλες θρησκευτικές ή άλλες γιορτές παρέα με μια Κυπριακή οικογένεια
Για να ζαλιστείς και να μεθύσεις ευχάριστα από την ποικιλία των πρωτόφαντων ερεθισμάτων που θα κατακλύσουν τους υποδοχείς και των πέντε αισθήσεών σου. Για να βιώσεις στο πετσί σου τον κολοφώνα της έννοιας «φιλοξενία». Για να ποτιστείς με την μοναδική ζεστασιά των ντόπιων – που, ό, τι και να σου πούνε, υπάρχει και θα την απαντήσεις εφόσον είσαι ανοιχτός και διατεθειμένος να ξύσεις λίγο – όχι πολύ – κάτω απ’ την επιφάνεια. Αν δεν κατορθώσεις να βιώσεις την εμπειρία αυτή από πρώτο χέρι, όντας καλεσμένος σε κάποια συνεστίαση στην οικία μιας οικογένειας, μπορείς να πάρεις μια γεύση πηγαίνοντας να γευματίσεις Κυριακή μεσημέρι, αργά, σε μια απ’ τις πολλές, κι εξαιρετικές, οικογενειακές ταβέρνες του νησιού. Αν μη τι άλλο, έχει την πλάκα του…!
- Να επισκεφθείς το δίδυμο των πιο ιδιαίτερων και αυθεντικών μπαρ του νησιού: Babylon και Plato’s
Δεδομένο ότι υπάρχουν κι άλλα εξαιρετικά μπαρ στην Λευκωσία, όπως για παράδειγμα το πολυβραβευμένο και ήδη παγκοσμίου φήμης Lost and Found με τα διαγαλαξιακά του κοκτέιλ. Όμως τέτοιον συνδυασμό αυθεντικής κι ανεπιτήδευτης ατμόσφαιρας, ντεκόρ που προσομοιάζει σε παλίμψηστο βγαλμένο απ’ το μυαλό πολυεπίπεδης μεγαλοφυΐας, ποικιλίας και ποιότητας των ποτών, άψογου σέρβις ακόμα κι όταν γίνεται – και συνήθως γίνεται – ο κακός χαμός, μουσικής που δεν χορταίνεις να την ακούς, «άνετου φαγητού» πέντε αστέρων και προσωπικοτήτων θαμώνων που είναι βγαλμένες από μυθιστορήματα και ταινίες που σπάνια γράφονται πια, δεν θα τον βρεις π ο υ θ ε ν α! Και δεν εννοώ «πουθενά στην Λευκωσία»… Εννοώ, γενικά πουθενά!!
- Να αρχίσεις να χρησιμοποιείς τα ρήματα «θωρώ – λαλώ – πιάνω» σε συστηματική βάση, όπως οι ντόπιοι
Δεν βλέπεις πια κάτι, το θωρείς,
Δεν λες πια κάτι, το λαλείς.
Δεν παίρνεις πια κάτι, το πιάνεις
Ισχυρίζομαι, θεωρώ, πιστεύω και γνωρίζω, αναγνώστη μου, πως η συστηματική εκ μέρους σου χρήση των παραπάνω ρημάτων της κυπριακής διαλέκτου αντί εκείνων στα οποία έχεις συνηθίσει θα σε μετατρέψει σε Κύπριο πριν το καταλάβεις.
Αμφιβάλλεις;
Εγώ πριν γενικεύσω την εκ μέρους μου χρήση των εν προκειμένω ρημάτων, περπατούσα, όπου και όσο μπορούσα, για να φτάσω στον εκάστοτε προορισμό μου εντός της πόλης της Λευκωσίας, (σχεδόν) όπου κι αν βρισκόταν αυτός.
Μετά (αφού δηλαδή άρχισα να «θωρώ», να «λαλώ» και να «πιάνω» κι εγώ);
Ακόμα και για να πάω στο απέναντι περίπτερο έπαιρνα το αμάξι…
Κι αν δεν με κάνει αυτό Κύπριο, τότε δεν ξέρω τι με κάνει…!
😉
20+1. Να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα απ’ την Πέτρα του Ρωμιού, την παραλία της Αφροδίτης
Μια επίσκεψή σου στην Πέτρα του Ρωμιού θα σε πείσει ότι η Κύπρος είναι όντως το νησί της Αφροδίτης, της θεάς του έρωτα, αλλά και της… ημέρας της Παρασκευής (τυχαίο είναι νομίζεις, αναγνώστη μου, το ότι όπου κι αν βρεθείς στην Μεγαλόννησο, όποια μέρα της εβδομάδας κι όποια εποχή του χρόνου κι αν είναι, έχεις την αίσθηση ότι είναι Παρασκευή – Παρασκευούλα ζάχαρη, Παρασκευούλα μέλι – δηλαδή, η ωραιότερη ημέρα της εβδομάδας;). Είναι μια παραλία που σε προσκαλεί να έρθεις κοντά της, μα και που, ταυτοχρόνως, είναι πολύ άγρια κι ατίθαση, μην τυχόν, δηλαδή, και νομίσεις πως είναι για… χόρταση. Είναι μια παραλία που σε γαληνεύει καθώς σε ταράζει συθέμελα. Θες να της παραδοθείς αμαχητί, και την ίδια στιγμή θες να το βάλεις στα πόδια, όσο πιο μακριά της γίνεται.
Βάζω την υπόθεσή μου να ξεκουραστεί (I rest my case), που λένε κι οι Αγγλοσάξονες.
Θες κι άλλη μια απόδειξη του ισχυρισμού μου;
Δες πως βυθίζεται ο ήλιος στα σωθικά της, κάθε ηλιοβασίλεμα, γνωρίζοντας ότι βαίνει προς τον χαμό του.
Γνωρίζοντας ότι μόνο Εκείνη ξέρει πως και πότε…
Θα τον αναστήσει!